Aandacht

Zou het zo kunnen zijn dat wanneer er maatschappelijk meer aandacht zou zijn voor relaties, en niet alleen wanneer er problemen zijn, er minder gescheiden zou worden? Waar leren wij hoe wij daadwerkelijk relaties aan kunnen gaan, kunnen onderhouden? We leren allemaal over relaties, in eerste instantie, van onze ouders. Of we dit als goede of minder goede voorbeelden hebben ervaren, maakt nog steeds dat zij ons voorbeeld waren. 

Waar wordt er openlijk gesproken over de uitdagingen van relaties? Want dat zijn er nogal wat ☺ Alle mooie plaatjes, romantische films schetsen een beeld dat de ander ons gelukkig gaat maken. Als we deze overtuiging hebben, dat de ander ons gelukkig gaat maken, komen we vaak van een koude kermis thuis. Niet alleen de relatie met de ander maar juist de relatie met jezelf is zo belangrijk. Waar je ook gaat, je neemt jezelf mee.

Hoe praat jij in je hoofd de hele dag door tegen jezelf? Die relatie zal aandacht kunnen krijgen. Hoe mooi zou het zijn als je op jonge leeftijd al door krijgt dat hoe je tegen jezelf praat, in jezelf, een grote invloed heeft op hoe je je voelt.

We zoeken het geluk vaak buiten ons. Het scheidingspercentage is 40%, zonder samenwonende stellen meegerekend. Als we na een echtscheiding een nieuwe relatie aangaan is het scheidingspercentage 60%. 

Waar kunnen we leren hoe we persoonlijke relaties kunnen aangaan en onderhouden? Hoe mooi zou het zijn als dit bijvoorbeeld elk jaar een vak op school zou zijn? Als er veel meer openheid zou zijn over relaties. Dat we hier aandacht aan besteden voordat er kinderen komen. De relatie met de andere ouder blijft altijd, zichtbaar of niet. Investeren in gesprekken voordat het huwelijk plaatsvindt in plaats van investeren in de bruidstaart. Dit lijkt me een stuk duurzamer.